ضمیرم زار کاں دل یار منج سوں بات کرتا نیں بہ بینم راہ اے شہنشاہ یک تل آ کے جاتا نیں بناشم جز توائے رعنا منجے کی جالتا راجے دلم پرخوں جگر فاسد تو بھی تج مہر آتا نیں چرا ایں قدر مستغنی ہوا تو منج تے اے پیارے ایا وقت کدام آید کہ منج تج بیچ پردا نیں محض فریاد می دارم کہ تج سنگ میان اچھنے کوں امیں گوید بیان ہجر ایں ساقی نیارا نیں