سونے نہ دیوں خلق کوں شہباز نس دن روئے کر سونے سنے پر کوں مرے مت کوئی دیکھے سوئے کر سو ناریاں سنسار کیاں کئی لاک لیلیٰ سارکیاں عاشق تری دیدار کیاں مجنوں نہ شیدا ہوئے کر بھنواں سکہاسن ہوں کروں پلکھاں اوپر پنجرے دھروں دن رات شہ کوں لے پھروں دو نین پتلیاں بھوئے کر تارے دسیں گرد قمر یا بند پری گل لعل اوپر افشاں ورق یو ہے مگر یا مکھ دکھاوے خوے کر نقاش جب تج دیکیا صورت تیری لکھ نہ سکیا ان جہد کر جتنا جیا سب جنم اپنا کھوئے کر جب جیو کے سلطان کوں دھووے ہوس چوگاں اوپر سر اپنا میداں میں رکھے شہبازؔ حسینی گوے کر شہباز دوجا نام نئیں جب جیو اوپر لے آؤں میں آرے تے سرتا پاؤں لگ آپس چراؤں دوے کر